Κάτι με πιάνει τέτοιες μέρες και δεν ζω δε σταματώ πουθενά
σχέσεις αναγκης, δειγματα πάθους βλέπεις με μάτια δυο μέτρα δυο σταθμά
κάτι με πιάνει τέτοιες μέρες και η μοναξιά με παει απ’ το πριν στο μετά
Οι σκέψεις χαμένες στο φως τον αέρα και μια σιωπή καρφωμένη στη σκιά

Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά
Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά, ξανά

Τι να πω; Για μας τους δυο
τι να πω για τους ανθρώπους στο κενό
τι να πω για τη ζωή που προσπερνά τι λέξεις υπάρχουν για μια άρρωστη μάτια

Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά, ξανά