Σαββατόβραδο γυρνούσα και σ’ αντίκρισα
πάνω εκεί που σε ξεχνούσα σε θυμήθηκα.
Ήρθες και φωτιές νομίζεις θα ξανάβαζες
μα χωρίς τον ξενοδόχο αχ, λογάριαζες.

Αχ, δε σε θέλω, δε σε θέλω, δε σε θέλω πια,
δε σε θέλω, δε σε θέλω άπονη καρδιά.
Αχ, δε σε θέλω, δε σε θέλω είσαι πια εκτός,
δε σε θέλω το σπουργίτι έγινε αετός.

Όταν ήθελα να έρθεις ήσουνα αλλού
είχες πιο μεγάλες βλέψεις όμως προς Θεού.
Τον εγωισμό σου πάντα είχες συνεργό
τι κι αν γύρισες λυπάμαι άλλαξα εγώ.

Αχ, δε σε θέλω, δε σε θέλω, δε σε θέλω πια,
δε σε θέλω, δε σε θέλω άπονη καρδιά.
Αχ, δε σε θέλω, δε σε θέλω είσαι πια εκτός,
δε σε θέλω το σπουργίτι έγινε αετός.