Είχα μια αγάπη μια φορά́
που ήταν ο δικός μου δρόμος,
μα χάθηκε κάποια βραδιά
και μ’ άφησε να είμαι μόνος.

Μόνος εγώ κι αυτή με άλλον
δεν βρίσκω πια παρηγοριά
είναι το βάσανο μεγάλο
πως να αντέξει η καρδιά.

Γιατί να ζω μέσα στο ψέμα οι αναμνήσεις με πονούν,
γιατί τα βράδια τα θλιμμένα όλα για σένα μου μιλούν.
Σταμάτα πια να τη θυμάσαι μου λέει η καρδιά μου και πονώ
και για τα χρόνια μη λυπάσαι δεν ήτανε το τυχερό.

Να την ξεχάσω δεν μπορώ
μα ούτε θέλω να θυμάμαι,
με την καρδιά μου απορώ
και που θα πάει αυτό φοβάμαι.

Νιώθω ότι δεν είμαι τίποτα
και από το τίποτα πιο λίγο
μια απάντηση ψάχνω να βρω
πρέπει να μείνω ή να φύγω.

Γιατί να ζω μέσα στο ψέμα οι αναμνήσεις με πονούν,
γιατί τα βράδια τα θλιμμένα όλα για σένα μου μιλούν.
Σταμάτα πια να τη θυμάσαι μου λέει η καρδιά μου και πονώ
και για τα χρόνια μη λυπάσαι δεν ήτανε το τυχερό.