Στρώσε μου απόψε ουρανέ σεντόνι να πλαγιάσω
έφυγε εκείνη που αγαπώ και πως να ησυχάσω.
Με ξύπναγε χαράματα στα χέρια την κρατούσα
μια με ρωτούσε σαν παιδί εάν την αγαπούσα.

Χαρά που δεν μοιράζεται πεθαίνει γρήγορα,
κορμί που δεν κολάζεται αγιάζει,
τα δάκρυα καυτά θεριά ανήμερα
στο δρόμο τα προσμένουν σαν χαράζει.

Σημάδι με έβαλε ο Θεός και η καρδιά μου σβήνει
εφτά πληγές του Φαραώ μου άνοιξε εκείνη.
Έφυγε και τον πόνο μου μόνος δεν τον αντέχω
και δικασμένος θα ‘μαι εγώ λύπη διπλή θα έχω.

Χαρά που δεν μοιράζεται πεθαίνει γρήγορα,
κορμί που δεν κολάζεται αγιάζει,
τα δάκρυα καυτά θεριά ανήμερα
στο δρόμο τα προσμένουν σαν χαράζει.