«Είπα να βρω το στήθος να μιλήσω για
τις αιφνίδιες βροχές,
την ασυνάρτητη ισημερία
και τους καρπούς που όλο χρυσίζονται,
μετρώντας τα αριθμητικά της ομορφιάς.
Μες στην κηπουρική αυτάρκεια
ενέδωσα στο πικραμύγδαλο, όπου
κυοφορήθηκε η σοφή Αφροδίτη ερήμην μας.
Ως γνωστόν
οι εποχούμενοι εξακολουθούν να εξαϋλώνουν
τον ράθυμο εταίρο,
Ό,τι περίσσεψε από του ουρανού
το εκχύλισμα λάμπει στο λευκό πετρόστρωμα και
στο μαγκάνι που ανεβάζει το νερό».