Προσπάθησα πολύ να συνηθίσω
την πόλη αυτή που με καταπιέζει
την πόλη αυτή που τη ζωή μου παίζει
μα τίποτα

Προσπάθησα και πάλι ν' αγαπήσω
τους δρόμους τους ατέλειωτους, το πλήθος
μα κάτι με πλακώνει εδώ στο στήθος
κουράστηκα

Συνέχισα όμως πάλι να επιμένω
και λέω δεν μπορεί θα το πετύχω
μα μπρος μου συναντάω κάποιο τοίχο
τσακίστηκα

Και γυρνώ και γυρνώ
κι όλο ψάχνω να σε βρω
στα βιβλία, μες του δειλινού το χρώμα
και γυρνώ και ρωτώ
τη μορφή σου αναζητώ
στο τσιγάρο που 'χεις μόνιμα στο στόμα

Χαμένος στης ασφάλτου το σκοτάδι
χωρίς να θέλω τη μορφή σου χάνω
μα μόλις δυο στενά πιο παραπάνω
σ' αγάπησα

Και γυρνώ και γυρνώ
κι όλο ψάχνω να σε βρω
στα βιβλία, μες του δειλινού το χρώμα
και γυρνώ και ρωτώ
τη μορφή σου αναζητώ
στο τσιγάρο που 'χεις μόνιμα στο στόμα