Στη γραμμή της μεθορίου
υγρασία και σιωπή
στην ομίχλη του τοπίου
μετανάστης με χακί

Το όνομά σου το 'χω ξεχάσει
τον εαυτό μου τον έχω χάσει
που να είσαι
φεύγει η νύχτα και δε με παίρνει
άλλη μια μέρα πάνω μου γέρνει
που να είσαι, που

Στη σκοπιά τα όνειρά μου
ανεξίτηλοι καημοί
βλέπω κάπου τη σκιά μου
και φωνάζω, αλτ, τις ει

Το όνομά σου το 'χω ξεχάσει
τον εαυτό μου τον έχω χάσει
που να είσαι
φεύγει η νύχτα και δε με παίρνει
άλλη μια μέρα πάνω μου γέρνει
που να είσαι, που