Ίσως και να κρατάμε ακόμη λίγο ήλιο μες στα δόντια
Ίσως και να διαβάζεις το όνομά μου σε μια γραφή
που μου θυμίζει πως πρέπει να αποκρυπτογραφώ
τις δυνατότητες των σιωπών και των συμβόλων
Ίσως να σκύβεις ακόμη πάνω από τα μάτια μου
Φυτεύοντας μια νίκη που μεγεθύνεται στο φως μας
Και ίσως με στυλό
να γράφεις και να σβήνεις μια σελίδα
που ήταν και παρέμεινε λευκή
Και πάλι ίσως να μην έχουμε μεγαλώσει όσο τα χρόνια
Να παγιδεύουμε στα μάτια, στα μαλλιά
ένα σχηματισμό από γερανούς ή ένα σμήνος χελιδόνια
Να σημαδεύουμε τον χρόνο με πουλιά
προτού μας τεμαχίσει σε μικρές αναπηρίες

Ίσως και να ξαπλώνουμε στο μυστικό μας δάσος
με μουσική των φύλλων
Τα χέρια να χορεύουνε σε κλώνο μυστικό
Ίσως και να είμαστε παιδιά που δεν αλλάξαμε αιώνα
Κρεμασμένοι σε αργοκίνητους δείκτες ρολογιών
χωρίς ψηφιακή ακρίβεια
Μας τρυπούν οξείες οι γωνίες τους
Κρεμόμαστε διάτρητοι σε κύκλους

Ίσως και να υπάρχουμε ακόμα
σαν μια ανάμνηση οριζόντων