Μια έξυπνη πόλη επιθυμώ
Φώτα στα χείλη να ρυθμίζουν
την κίνηση και τη διέλευσή μας
Τον νου μας στις λέξεις αιχμής
Να ελαχιστοποιήσουμε πολέμους και νεκρούς
Παιδιά με ακρωτηριασμένο βλέμμα
Αγνοούμενα θαυμαστικά
Να περιμαζέψουμε κατά συρροή τραύματα
Δεν είμαστε μόνοι
Αντιμέτωποι με την ευφυΐα των εποχών
Κι εμείς διάτρητοι από κήπους και άστρα

Να κρατήσουμε πρέπει τον έλεγχο
και μακριά από μας τη θερμική νησίδα
που θα μας λιώνει κάθε μέρα πλάθοντας
καρδιές που δεν θα μας γνωρίζουν

Μια έξυπνη πόλη
για όσα ανόητα προσπέρασαν

Το πιο κόκκινο φως
μπορεί να σταματά
τη μαύρη διαδρομή μας;