Βγαίνω στην πόλη γύρω στα μεσάνυχτα

Περνώ με κόκκινο τις διαβάσεις των στιγμών

με όλα τα σύνεργα στη σκέψη

μ’ όλα τα πέλαγα σαν αφρισμένες απουσίες.

Γυμνός από χειμέριες εξαρτήσεις

ορθός πάνω στην πλώρη της ψυχής μου

ρίχνω μια νύχτα παραγάδι

να αλιεύσει βυθισμένες μέρες

ναυάγια κρυμμένων θησαυρών

αποκαλύπτοντας τα όστρακα του χρόνου.



Μαργαριτάρια λόγια και φιλιά

γοργόνας έρωτες

με ουρά χελιδονιού

σώμα αγάπης που μετέλαβε

αχράντων μυστηρίων του έρωτα

κι εγκλωβισμένο κείτεται

σ’ ένα ναυάγιο πειρατικών μας πόθων.