Είναι και το μεταμεσονύχτιο δείπνο
φοράμε τις νυχτικιές ανάποδα
να φαίνεται η ετικέτα μιας νέας πραγματικότητας
χαλαροί
δήθεν ξέγνοιαστοι
χωρίς τα μπιζού του καθωσπρεπισμού
ή τα φτηνά αρώματα που κλήθηκαν να εντυπωσιάσουν
αντί για μας
στο πάτωμα το τελευταίο πορφυρό κραγιόν
αφήνει πληγές ανάμεσα στα πόδια
καθώς συνειδητά το αγνοούμε
η ελευθερία χρειάζεται τη γύμνια μας
μπροστά σε θολούς καθρέφτες
σεργιανούμε ανάμεσα στις καρέκλες
δεν αφήνουμε να καθίσει πουθενά αυτή η ενέργεια
που μας έδωσε απρόσμενα
η προσγείωσή μας σε έναν άγνωστο πλανήτη
κάποια στιγμή
την ώρα που όλοι θα καμώνονται πως νύσταξαν βαριά
θα βάλουμε ένα ακόμα πιάτο στο τραπέζι
φιλικό στο νέο μας περιβάλλον
οπωσδήποτε ανακυκλώσιμο
έχει τελειώσει η πορσελάνη
έπεσε προχτές και έσπασε
την ώρα που ο πατέρας ξέπλενε για πρώτη φορά
τα υπολείμματα του βραδινού
τι το ‘θελε το νοικοκυριό
τα χέρια του δεν πιάνουνε
αλλιώς θα πιάνανε γερά τόσα χρόνια
και την αγάπη της μάνας
κι εκείνη δεν θα γινόταν ένα πρωί άγγελος
βαθιά λυπημένη που η έγνοια του
είχε πάψει από καιρό
να είναι γύρω από τη ζωή της

ως το πρωί
όλο το πρόσωπό μας κρέμεται ανάποδα
να φαίνεται η ετικέτα
των νέων μας νεκρών