M’ αυτή που περπατάς, τα βράδια και γυρνάς
στα μπαρ της γειτονιάς, αυτή σου αξίζει.
Αυτή που λες εγώ, πολύ την αγαπώ
και την ευχαριστώ και να σου ζήσει.

Μα όταν βαρεθεί, τα κόλπα σου αυτή
και άλλο δε μπορεί να σε αντέξει,
κοντά μου μη σκεφτείς ποτέ να ξαναρθείς
να πας να βρεις αυτή, που σου ‘χει κλέψει.

Το μυαλό και την καρδιά σου,
την αξιοπρέπειά σου.
Κι επειδή το κούρασα πολύ
στο διάολο κι εσύ κι αυτή μαζί.

Σου χάρισα ολόκληρη ζωή,
σ΄ αγάπησα και πόνεσα πολύ.
Πάμε απ’ την αρχή,
στο διάολο κι εσύ κι αυτή μαζί.

Μ’ αυτήν που περπατάς, στο χείλος της φωτιάς
και χρόνο σπαταλάς και με συγκρίνεις.
Εγώ που λες μ’ αυτή, δεν έχω επαφή
μ΄ αυτήν να προχωράς, με αυτή να μείνεις.

Μα όταν βαρεθεί, τα κόλπα σου αυτή
και άλλο δε μπορεί να σε αντέξει,
κοντά μου μη σκεφτείς ποτέ να ξαναρθείς
να πας να βρεις αυτή, που σου ‘χει κλέψει.

Το μυαλό και την καρδιά σου,
την αξιοπρέπειά σου.
Κι επειδή το κούρασα πολύ
στο διάολο κι εσύ κι αυτή μαζί.

Σου χάρισα ολόκληρη ζωή,
σ΄ αγάπησα και πόνεσα πολύ.
Πάμε απ’ την αρχή,
στο διάολο κι εσύ κι αυτή μαζί.