Φεύγουν τα κάρα, προσπερνάνε
κι εγώ βουρλίζουμε από χτες,
με κυριεύει ένα πάθος
μέσα στο σούρουπο φωτιές.

Μετρώ τα ζώα που περνάνε
ακούω τους άλλους να μιλάνε κι αποφασίζω.
Μέσα στη σκόνη της απόφασης αυτής
χάνομαι, φεύγω, ξεγλιστρώ.
Βγαίνω απ’ το δρόμο, σκύβω πλάι
κι αρχίζω να παραμιλώ.

Θέλω να γυρίσω πίσω
να σ’ αφήσω δεν μπορώ.

Δώδεκα χρόνια τώρα τριγυρνάμε
χωρίς να ξέρουμε που πάμε.
Μου λείπεις, πάω να τρελαθώ
αφήνω τους άλλους κι έρχομαι να σε βρω,
να σου πω σ’ αγαπώ.

Τα μάτια του άνοιξε ο ήλιος
δυο προβολείς θυέλλης, να.
Μέσα απ’ τη σκόνη οι αχτίδες
μ’ ανοίγουν δρόμο απ’ τα βουνά.

Προχωρώ, βήμα σταθερό
στο γυρισμό για το χωριό.