Άτομα που δε μιλούν
Νιαουρίζουν και κοιτούν
Έξω απ’ το παράθυρο σου
Κανονίζουν να βρεθούν

Κάποτε θέλαν να μπουν
Να εισβάλλουν και να βρουν
Ότι ήταν δικό σου
Να το φάνε, να το πιούν

Γουργουρίζαμε μαζί,
τώρα αναστεναγμοί

Άτομα που δε μιλούν
Που τα πάντα αγνοούν
Και φοβούνται τη σκιά τους
Δεν αντέχουν να τη δουν