Ξημερώνει
και γυρίζει το μυαλό μου στα δικά μας μπερδεμένο,
απουσιάζεις και δε θες να περιμένω,
μπορεί να είσαι κάπου αλλού καταλαβαίνω.

Ξημερώνει
τέτοιες ώρες ήσουν πάντα στη δική μου αγκαλιά
παραδομένη στης αγάπης το πεδίο,
και τώρα μόνη τη φυγή σου αναλύω
μα δεν πονάνε όλοι ίδια στο αντίο.

5 παρά 10 το πρωί
και εμείς δεν είμαστε μαζί,
όλο αυτό δε λέγεται ζωή,
όλη η ζωή μου είσαι εσύ.
5 παρά 10 σε ζητώ
πέρασα κι απόψε να σε δω,
μα δεν θα το μάθεις ούτε αυτό,
σ' αγαπάω για μένα.

Ξημερώνει
η ψυχή μου κάνει κύκλους πάλι γύρω από σένα,
τα όνειρά μου όλα είναι παγωμένα
και δεν υπάρχω στη ζωή σου ούτε σ’ ένα.

Ξημερώνει
με πειράζει που μου λείπεις κάθε μέρα πιο πολύ
εσύ το ένα, όσο και να μηδενίζω
κομμάτι είσαι από κάθε τι που αγγίζω
κι αν είμαι βράχος που και που κι εγώ ραγίζω.

5 παρά 10 το πρωί
και εμείς δεν είμαστε μαζί
όλο αυτό δε λέγεται ζωή,
όλη η ζωή μου είσαι εσύ.
5 παρά 10 σε ζητώ
πέρασα κι απόψε να σε δω
μα δεν θα το μάθεις ούτε αυτό,
σ' αγαπάω για μένα.