Η νύχτα έπεσε βαριά
και το φεγγάρι πάγωσε
κι ένα σου χάδι στα μαλλιά
εμένα δεν με κράτησε.

Ό,τι ζητούσα στη ζωή
στα κύματα το πέταγες
κι όταν διψούσα για φιλί
σταλιά σταλιά το έδινες.

Ενθουσιάστηκα
μαζί σου όλους τους δρόμους που περπάτησα
τις ζωγραφιές που ήθελες ζωγράφισα
με σένα είχα βάλει υπογραφή.

Μα όταν θυμήθηκα
τι πέρασα κοντά σου δεν κοιμήθηκα
τις λέξεις δεν τις βρήκα, τις δανείστηκα
εσύ δεν είχες πια διαδρομή

Πολλές χημείες στο μυαλό
κι οι αμαρτίες σου πολλές,
όλη η ζωή μας στο κενό
με τις δικές σου επιλογές.