Άνοιξε ο καιρός
και φάνηκε ένα φως,
οι ποιητές το ζουν
και το ακολουθούν.

Ορφέο Νέγκρο,
στη Βραζιλία αν πας
ίσως να βρεις κείνη που ζητάς.
Μαύρε Ορφέα μου,
χορδή από τον ουρανό
στον Άδη τον βραδινό.

Κάθε φωνή θνητή
το όνομά σου αν πει
Ορφέο Νέγκρο μου,
οι άνθρωποι γερνούν
φεύγουν θέλουν πολύ
όμως δε μπορούν.
Μαύρε Ορφέα μου
σε ξέρω, σε ξεχνώ
στη μουσική πάντα ζω.

Ορφέα Νέγκρο μου,
πάρε με στη γιορτή
μια μαχαιριά μου 'δωσε η ζωή.
Ποτάμι των φτωχών,
της λίρας βασιλιά
σε βρήκα εδώ στα σκαλιά.