Μια Κυριακή μόνη οδηγεί
να χαθεί σ’ ότι θα ‘ρθει
και στη στροφή νιώθει ενοχή,
γύρισε η γυναίκα του Λωτ.

Πάει καιρός πίσω και μπρος
στη βιτρίνα του Travel Express
πρόβες του νου πως θα ‘ναι αλλού
πάγωσε η γυναίκα του Λωτ.

Πάει καιρός που ετοιμάζει τη φυγή
μικρές δοκιμές της λησμονιάς,
πάει καιρός που όλο φεύγει να σωθεί
μα πάντα ότι θέλει είναι εκεί.

Νύχτα υγρή στο τζάμι ζει
τ΄ άδεια τραίνα φεύγουν μακριά,
πρόβες του νου πως θα ‘ναι αλλού
πάγωσε η γυναίκα του Λωτ.

Πάει καιρός που ετοιμάζει τη φυγή
μικρές δοκιμές της λησμονιάς,
πάει καιρός που όλο φεύγει να σωθεί
μα πάντα ότι θέλει είναι εκεί.

Ποιος μπορεί ν’ αγαπήσει πιο πολύ,
δεν ήταν περιέργεια μα ήταν φωνή.
Πάντα πονά όποιος πίσω του κοιτά
μα εκεί πεθαίνει ότι αγαπά.