Μέρες απραγίας﮲
υπάρχεις
μέσα από λόγια άλλων
που τ’ άκουσαν από άλλους
ή από τις ειδήσεις
σχετικά με τη δυσκολία των καιρών
το ποσοστό θανάτων κυμαινόμενο,
από πάντα ίσχυε, τώρα όμως κλυδωνίζει
τον ωκεανό της ύπαρξης,
και μαζί με τους ανθρώπους
πεθαίνουν και φυτά στο διαμέρισμα,
δέντρα τους δρόμους﮲
έφτασε η ώρα να αποχαιρετήσουν την πόλη,
όλους εμάς που τα είχαμε κοιτάξει άπειρες φορές
είτε για να τους εξομολογηθούμε κάτι
ή για να πάρουμε δύναμη
και τα πουλιά θ’ αναγκαστούν να βρουν άλλα δέντρα
με περισσότερη ευκολία από τον άνθρωπο
που παραμένει στο σπίτι-δέντρο.
Σήμερα έχει σκοπό να φτιάξει νέα γλάστρα,
ξέρει ότι έχει χώμα στον σάκο
αλλά υποχωρεί, δεν θέλει να μπλέξει με το χώμα
που τόσο αγαπά ιδιαίτερα τις βροχερές μέρες
όταν αναδεικνύονται μυρωδιές
που τον ταξιδεύουν και σκέφτεται,
«Τι ωραία που μυρίζει το χώμα στην πόλη».