Τι έχουν να πουν τα παιδιά για τον πόλεμο;
Εγκαταλείποντας την έννοια «πατρίδα»
με κλάμα γοερό και μ’ ένα παιχνίδι
παρηγορούν τον εφιάλτη.
Τα βράδια κοιμούνται βαθιά
για να ξυπνήσουν μέσα στο κλάμα,
αφού οι αγαπημένοι τους
δεν είναι παρόντες.
Κάνουν το κλάμα μητέρα και πατέρα.
Μια βουκαμβίλια υψώνεται στα σπλάχνα τους
μαζί με το βουητό των σειρήνων
για άμεση αναχώρηση.