Απόψε το ποίημα ονειρεύεται
στης νύχτας το ερμάριο.
Ανοίγω το ραδιόφωνο να ακούσω
την αγαπημένη μου εκπομπή.
Ο εκφωνητής μιλάει στο σπίτι
και ‘γω μιλώ με τη σιωπή.
Θα ‘ναι δικό μας το ηλιοβασίλεμα,
σκέφτομαι, χωρίς άλλες σφαγές
και πίνω ζεστό τσάι εδώ,
σ’ αυτή τη γωνιά που βλέπετε,
στιγμή λανθάνουσα ως προς την αλήθεια,
άνθος στη ρίζα της γλώσσας.