Κάθομαι απόψε και σας θυμάμαι
τρελά παιδιά, τρελά παιδιά,
το τέλος σας το είδανε μονάχα τα κελιά.

Σε τάφο δίχως όνομα,
στην πιο κρυφή γωνιά της ιστορίας,
στην πιο απόμερη γωνιά.

Εσείς που ονειρευτήκατε έναν κόσμο ανύπαρκτο,
χωρίς στρατούς κι αφεντικά,
χωρίς θεούς και ματωμένα σύνορα
κι οι γνώμες θα διίστανται για πάντα.

Περάσανε τα χρόνια, οι μάζες ναρκωμένες,
η επανάσταση αργεί,
η απόγνωση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή,
είναι μονάχα αυτή που είναι.

Είναι μια άγρια φυλακή,
είναι μια νάιλον θηλιά.
Είναι μια άγρια πληγή,
είναι μια άγρια φυλακή.