Στα παράθυρα του κόσμου
γύρεψα να σε ‘βρω φως μου
δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
δυο ζωές για σένα δίνω.

Κλείνω τα μάτια και θαρρώ
πως βρίσκεσαι κοντά μου
εικόνα ανεξίτηλη
στη μνήμη στην καρδιά μου.
στη μνήμη στην καρδιά μου.

Σφαλισμένα παραθύρια
γκρεμισμένα τα γεφύρια
κάστρα ορθώνονται μπροστά μου
πέλαγα ολόγυρα μου.

Τα χέρια απλώνω μάτια μου
στην άϋλη μορφή σου
κι όλα τα κάστρα γκρέμισα,
και τα γεφύρια στέριωσα
και βρίσκομαι μαζί σου.