Όταν μάζευα αντικείμενα
δεν γνώριζα πως μάζευα εμένα.
Εδώ θα μπούνε οι χαρές
πιο κάτω οι μαυρόασπρες γυναίκες
μες στις σκιές του σαλονιού
οι έρωτες
μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά
τα χέρια Της.
Στην κουζίνα η παιδικότητα
και στο γραφείο
η μνήμη και η πίστη μου.
Ο ξενώνας το είχε η τύχη του
να ’ναι μια δεύτερη ευκαιρία
για όλα όσα μετάνιωνα.
Μέσα στην κάμαρα
μαζεύω αρχαιότητες,
με προσοχή τούς δείχνω φως
και γίνονται κτερίσματα της σάρκας μου.
Δεν αντιστέκομαι στο σώμα σου
μα προνοώ να ταριχεύσω
το τόσο που σ’ αγάπησα.