Κατέβηκα στη γειτονιά
που σ´ είχα συναντήσει,
πρώτη φορά, πρώτες ματιές
και πρώτες αγκαλιές.

Στενά με όνειρα πολλά
που έκανα μαζί σου,
για σένα έκρυβ´ η καρδιά
κλειδιά του παραδείσου.

Και πήγα εκεί που πια δεν θες
στον δρόμο με τις νερατζιές
κι ένιωσα λες και ήταν χθες
στον δρόμο με τις νερατζιές.

Σε μια στιγμή ξεκρέμασες
τ´ άστρα απ´ το μπαλκόνι
κι η νύχτα που την έκλεψες
άρχισε να θυμώνει.

Δακρύζει τώρα ο ουρανός
και σύννεφα μαζεύει
κι ένα φεγγάρι ξέμπαρκο
τα όνειρα ζηλεύει.

Και πήγα εκεί που πια δεν θες
στον δρόμο με τις νερατζιές
κι ένιωσα λες και ήταν χθες
στον δρόμο με τις νερατζιές.

Έκανα όνειρα πολλά
μα χάθηκαν με σένα,
στον δρόμο χάρτινα φιλιά,
σκορπούν τσαλακωμένα.

Και πήγα εκεί που πια δεν θες
στον δρόμο με τις νερατζιές
κι ένιωσα λες και ήταν χθες
στον δρόμο με τις νερατζιές.

Στον δρόμο με τις νερατζιές.