Κάποτε θα γίνω ένα ζαχαρί φόρεμα
θα φτάνει μέχρι τον αστράγαλο
να παρασέρνει όσα μου στέρησε η γη.
Θα ’ναι πλουμιστό
με λεπτομέρειες και λίθους,
επενδυμένο από μετάξι και αρώματα ακριβά.
Θα φορεθεί σε επετείους και γιορτές,
θα το χορέψουν χέρια κάτασπρα
σε ακριβά σαλόνια.
Θα φτάσει ήσυχα γεράματα
στην κυανή ακτή
και στο νησί του ονείρου.
Σε συντριβάνια πέτρινα,
σε κήπους με λεβάντες θ’ απλωθεί.
Θ’ αφήσει πίσω του βελόνια και κλωστές,
σύριγγες και ναφθαλίνες,
μα μέσα στον ποδόγυρο
ραμμένα πάντοτε θα κρύβει
γιατρικά παρηγοριάς.
Ανάμνηση αλλοτινή, μα πάντα εντός μου.
Κάποτε θα γίνω ένα ζαχαρί φόρεμα.