Πες μου πως γίναμε καρδιά μου έτσι εμείς,
εμείς που λέγαμε δε θα ‘μαστε σαν όλους,
και δεν περίμενα ποτέ σου να φερθείς,
έτσι σε μένα, έτσι σε μένα, έτσι σε μας.

Τώρα η γειτονιά έγινε άνω κάτω,
ψιθυρίζει το μαντάτο,
ότι πια το σπίτι μου είναι άδειο,
και εγώ έχω πιάσει πάτο.

Τώρα η γειτονιά έγινε άνω κάτω,
ψιθυρίζει το μαντάτο,
ότι έχεις πάει παρακάτω,
και ότι ζεις κάτι φευγάτο.

Μα στην άλλη αγκαλιά τις νύχτες,
που κάθεσαι και καίγεσαι,
πες μου αν μ’ ονειρεύεσαι,
καρδιά μου.

Στην άλλη αγκαλιά τις νύχτες,
που κάθεσαι και καίγεσαι,
πες μου αν σου λείπει η φωτιά μου,
πες μου αν σου λείπει η φωτιά μου.

Δεν ξέρω τι έφταιξε και πως να το δεχτώ,
ότι από τη μια στιγμή στην άλλη όλα αλλάξαν,
όμως γνωρίζω πως σε τίποτα εγώ δεν έχω φταίξει,
και αυτό που ζούμε είναι τρελό.