Ξεκίνησα να φτάσω, μα κάπου στα μισά
το δρόμο πως θα χάσω, μου είπαν δυο στοιχειά.
Και φύσηξε το ένα, με θεϊκή οργή
και μπάταρα και βγήκα, σε μια καινούργια γη.
Αλητάκο ανεμάκι, ατίθασο σκαρί
δεν βγήκα στην Ιθάκη, μα βγήκα στη ζωή.

Κι αν δεν έφτασα ταξίδεψα
με νοτιάδες και βοριάδες,
χίλια κύματα παγίδεψα,
με παγίδεψαν χιλιάδες.
Κι αν δεν έφτασα αρμένισα
σε μια θάλασσα αφρισμένη,
τη ψυχή μου φως τη γέμισα
κι η Ιθάκη ας περιμένει.

Ξεκίνησα για κάπου, μα βγήκα κάπου αλλού
ξεχάστηκα στη γλύκα, του άγνωστου γιαλού.
Φωτίσανε τα αστέρια, πορεία εκεί ψηλά
που σβήσαν κάτι χέρια, ανέμων μαγικά.
Με πήγαν ένα γύρο, στο κόσμο να χαθώ
Ιθάκη δεν θα γείρω, στον κόρφο σου μα ζω.

Κι αν δεν έφτασα ταξίδεψα
με νοτιάδες και βοριάδες,
χίλια κύματα παγίδεψα,
με παγίδεψαν χιλιάδες.
Κι αν δεν έφτασα αρμένισα
σε μια θάλασσα αφρισμένη,
τη ψυχή μου φως τη γέμισα
κι η Ιθάκη ας περιμένει.