Περνώ το δρόμο της ψυχής, της πιο βαθιάς μου ενοχής
κι αν θέλεις έλα να με βρεις σε χίλια μονοπάτια.
Περνώ το δρόμο της σιωπής, κρύψε τις λέξεις μην τις πεις
να δεις γεννιέται η ζωή και ας γίνεται κομμάτια.

Ζητιάνος γίνεσαι θεός
σαν περπατήσεις μοναχός
σε λάσπες και αγκάθια.
Ζητιάνος γίνεσαι θεός
κι ας πέφτεις σκαλοπάτια.

Το δίκιο βρίσκεις μοναχός, μάγος ο έρωτας και φως,
σαν γίνονται τα πράγματα εμπόδια και φράγματα.
Το δίκιο χάνεις μοναχός, στη μοίρα σου μοιάζεις φτωχός
σαν περιμένεις θαύματα ζόρικα τα πράγματα

Ζητιάνος γίνεσαι θεός
σαν περπατήσεις μοναχός
σε λάσπες και αγκάθια.
Ζητιάνος γίνεσαι θεός
κι ας πέφτεις σκαλοπάτια.