Αμέτρητα κι αν πέρασαν καράβια
κανένα δεν με πήρε μακριά,
περνούν από μπροστά μου και σφυρίζουν
κι εγώ τα χαιρετώ απ’ τη στεριά.

Και φεύγουν για ταξίδια μαγεμένα
αφήνοντας στο πέλαγο καπνό
και μάτια στο λιμάνι δακρυσμένα
χωρίς φυγή δεν έχει γυρισμό.

Αγάπες μου καράβια τσακισμένα
κι αν θέλω να ξεχάσω δεν μπορώ,
τραγούδια που για σας είναι γραμμένα
στου λιμανιού την άκρη τραγουδώ.

Αμέτρητα κι αν άφησαν σημάδια
του έρωτα τα λόγια, τα φιλιά,
ξανά μες στο μυαλό μου φτερουγίζουν
και πίσω με γυρίζουν στα παλιά.

Μα φεύγουν οι αγάπες για τα ξένα
κι αφήνουν πάντα πίσω τους καημό
και μάτια σκοτεινά και λυπημένα
χωρίς φυγή δεν έχει λυτρωμό.

Αγάπες μου καράβια τσακισμένα
κι αν θέλω να ξεχάσω δεν μπορώ,
τραγούδια που για σας είναι γραμμένα
στου λιμανιού την άκρη τραγουδώ.