Από μικρή το είχα καταλάβει
πως έχω κάτι διαφορετικό,
πως έχω κάτι που τον άντρα ανάβει
και τρέχει πίσω μου το κάθε αρσενικό.

Να ‘ναι τα μάτια ή να ‘ναι το στόμα
ή τους τραβάει ετούτο το κορμί,
ειλικρινά δεν το ‘χω βρει ακόμα
αφού εγώ ποτέ δεν δίνω αφορμή.

Γιατί αρέσω τόσο ρωτάω κι απορώ
κι εξήγηση να δώσω σας λέω δεν μπορώ.
Παντού μ’ ακολουθούνε κι ας πέφτω στο γκρεμό
οι άντρες μ΄ αγαπούνε και τους αγαπώ κι εγώ.

Πόσες φορές δεν πιάστηκα στα χέρια
για ένα βλέμμα, ένα μου φιλί
κι αφού δε βγήκαν μέχρι εδώ μαχαίρια
μη βγούνε τώρα σας παρακαλώ πολύ.

Να ‘ναι οι γάμπες, μήπως να ‘ναι η μέση,
να ΄ναι το στήθος, να ‘ναι οι γοφοί
αυτό το κάτι που πάνω μου που αρέσει
ή να γεννήθηκα για την καταστροφή.

Γιατί αρέσω τόσο ρωτάω κι απορώ
κι εξήγηση να δώσω σας λέω δεν μπορώ.
Παντού μ’ ακολουθούνε κι ας πέφτω στο γκρεμό
οι άντρες μ΄ αγαπούνε και τους αγαπώ κι εγώ.