Δώστε μου κρασί γυναίκες μονορούφι να το πιώ
από τη ζέστη την πολλή καίω κι αναστενάζω
λουλούδια δροσερά στο μέτωπο να σβήσω τη φωτιά
μα στην καρδιά την πυρκαγιά του πόθου πώς να σβήσω.

Σα να 'ναι τρυφερά κλαδιά σαλεύουν τα μαλλιά του
και δίπλα τους πηγή καλή γλυκά σε προσκαλεί
ποιος είναι 'κείνος που μπορεί ποτέ να προσπεράσει
από μια τέτοια ομορφιά μπροστά του όταν τη βρει.

Ζωγράφε ξακουστέ στην τέχνη σου μια χάρη εγώ ζητώ
αυτή την τόση ομορφιά εσύ να ζωγραφήσεις
κατάμαυρα μαλλιά και μάγουλα και χείλη τρυφερά
κι όλου του κόσμου τα καλά εσύ ας μου ζητήσεις.