Ρίξε μύρο στο κεφάλι και στο στέρνο π' άσπρισε
των θεών τα βάσανα με κρασί μαλάκωσε.
Στο μεγάλο το πιθάρι το ποτήρι γέμισε
και μαζί μου ώσπου να φέξει το τραγούδι άρχισε.

Μέθα τραγούδα κι εσύ.

Μακριά απ' της θάλασσας την υγρή την παγωνιά
της μεγάλες τις φουρτούνες και τ' ασήκωτα κουπιά.
Έλα μέσα και μαζί μου στο τραπέζι κάθισε
με ψυχή γαληνεμένη τις δουλειές παράτησε.

Μέθα τραγούδα κι εσύ.

Μην αφήνεσαι στη λύπη και τους θρήνους κόπασε
με τη μέθη του κρασιού την ψυχή σου σώπασε.
Τώρα σβήνει πια η μέρα ας αρχίσει το κρασί
κι απ' των ποτηριών τα χείλη στα δικά μας ας βρεθεί.

Μέθα τραγούδα κι εσύ.