Ασβεστωμένη είν' η αυλή
που παίζουνε τ' αγόρια
κάποτε ήμουνα παιδί
κι αν δεν σε είχα πρωτοδεί
δεν θα 'χα στεναχώρια

Τα βλέφαρά σου νούφαρα
της λίμνης ανοιγμένα
κλαίω εγώ για σένανε
κι η μάνα μου για μένα