Πάντα προς το βράδυ για χατίρι της
όταν ήταν έρημος και μόνος
κάτω απ' το μικρό το παραθύρι της
τον τραβούσε της καρδιά του ο πόνος

Πόθος τον πλημμύριζε και γύριζε
να την αντικρύσει, να δακρύσει
και με τέτοια λόγια μαγικά
τα πιο κρυφά του μυστικά
της τραγουδούσε ερωτικά

Δώσ' μου δυο φιλιά κι ας είναι ψεύτικα
θέλω σου τ' ορκίζομαι να νιώσω
μια στιγμή που χρόνια ονειρεύτηκα
έστω κι αν ακόμα μετανιώσω

Δώσ' μου δυο φιλιά που τα λαχτάρησα
ένα σου χαμόγελο, ένα βλέμμα
μπρος στην τόση αγάπη που σου χάρισα
πες πως μ' αγαπάς κι ας είναι ψέμα

Τ' άκουσε τα λόγια και θυμήθηκε
κι άλλους που για χάρη της περνάνε
ούτε μια στιγμή δεν συγκινήθηκε
ούτε καν ερώτησε ποιος να 'ναι

Κι έτσι ο νέος χάθη και τρελάθηκε
τι κι αν έχει ζήσει, έχει σβήσει
και τον έχουν δει που τριγυρνά
μες τα στενά τα σκοτεινά
και τραγουδάει παντοτινά

Δώσ' μου δυο φιλιά κι ας είναι ψεύτικα
θέλω σου τ' ορκίζομαι να νιώσω
μια στιγμή που χρόνια ονειρεύτηκα
έστω κι αν ακόμα μετανιώσω

Δώσ' μου δυο φιλιά που τα λαχτάρησα
ένα σου χαμόγελο, ένα βλέμμα
μπρος στην τόση αγάπη που σου χάρισα
πες πως μ' αγαπάς κι ας είναι ψέμα