Άγνωστα πρόσωπα και κρύες αγκαλιές
ένας χειμώνας έχει μπλέξει στα μαλλιά μου,
στο φόρεμα μου ξηλωμένες οι ραφές
περιπλανιέμαι με γυμνά τα τραύματα μου.

Ζωή μου ρούχο μου που ράφτηκε στραβά
παράπονο η καρδιά το ‘χει φυλάξει,
απ’ την αρχή για όλα ήτανε αργά
χαράμι πήγε το πανάκριβο μετάξι.

Άγριες νύχτες και σκοτάδια μοναξιές
παραμιλώ και απαντάει η μιλιά μου,
που είμαι σήμερα που χάθηκα εχτές
σκληροί βοριάδες κυνηγούν τα βήματα μου.

Ζωή μου ρούχο μου που ράφτηκε στραβά
παράπονο η καρδιά το ‘χει φυλάξει,
απ’ την αρχή για όλα ήτανε αργά
χαράμι πήγε το πανάκριβο μετάξι.