Θα πέσω σαν βροχή
κάποια βραδιά σε άπονη ψυχή
χωρίς καρδιά και δίχως ενοχή.
Αν θα βραχεί, αν θα κρυώσει
αν ως το κόκκαλο παγώσει,
αν θα ’χει αντοχή.
Θα πέσω σαν βροχή.

Κι αν θα μου πει συγγνώμη
θα πάρουν φως οι δρόμοι,
κάθε στενό εγώ θα τον στεγνώσω
και πάνω του θ’ απλώσω τον ουρανό.

Θα πέσω σαν βροχή
κι όταν θα ‘ρθει του τέλους η αρχή
ν’ αντισταθεί δεν θα ‘χει αντοχή,
όπως μιλούσε να μιλάει,
όπως γελούσε να γελάει.

Αν θα ‘χει αντοχή
θα πέσω σαν βροχή
κι αν θα μου πεις συγγνώμη
θα πάρουν φόρα φως οι δρόμοι.
Κάθε στενό εγώ θα τον στεγνώσω
και πάνω του θ’ απλώσω τον ουρανό.