Κάποιες φωνές από παλιά ρεμπέτικα
σκεπάζουν όλα της ζωής τα ψεύτικα,
πόρτες που κρύβουν μιαν αγάπη στη σκιά τους
κι όλα τα πάθη που ‘χουν φύγει απ’ την τροχιά τους.

Τα άγια πάθη τα σεπτά,
Οδός Ρηγίλλης 17.

Σε μια σκαλίτσα που πάει στον ουρανό
κάθομαι απόψε, σε θυμάμαι και πονώ,
τα όνειρα σκορπούν όταν τ’ αγγίζεις
θολώνουν τα φιλιά όταν δακρύζεις.

Καλή σου νύχτα πρίγκιπα γλυκέ μου
μια νοσταλγία από παλιό γραμμόφωνο,
καρδιά βελόνα σε τρελό ραδιόφωνο
και μια κουρτίνα που χορεύει στ’ αεράκι
έτσι που παίζει της ψυχής μας το οργανάκι.

Αιώνες χρόνια και λεπτά,
Οδός Ρηγίλλης 17.

Σε μια σκαλίτσα που πάει στον ουρανό
κάθομαι απόψε, σε θυμάμαι και πονώ,
τα όνειρα σκορπούν όταν τ’ αγγίζεις,
θολώνουν τα φιλιά όταν δακρύζεις
καλή σου νύχτα πρίγκιπα γλυκέ μου.