Είχανε έτσι τα κομμάτια από μικροί
και χρόνια ζούσανε την ίδια τη ζωή
στο καφενείο πρέφα κι άγιος ο Θεός
κι αύριο θα ζούσε όποιος ήταν τυχερός

Κι όταν τους πλάκωνε η μιζέρια κι οι καημοί
όλοι βλαστήμαγαν την τύχη τη στραβή
και με το πιες κι όλα θ' αλλάξουν το πρωί
πάντα τους εύρισκε το χάραμα στουπί

Έτσι είναι φίλε, έτσι είναι η ζωή
φιλοσοφούσε ο Πάνος με τον Παντελή
κακούργα, ψεύτικια, άπονη και τρελή
και κατά λάθος και καμιά φορά καλή

Κι όταν τους πλάκωνε η μιζέρια κι οι καημοί
όλοι βλαστήμαγαν την τύχη τη στραβή
και με το πιες κι όλα θ' αλλάξουν το πρωί
πάντα τους εύρισκε το χάραμα στουπί