Έδειχνα σ’ αγγλοσάξονα φίλο απ’ τη Βοστώνη
την Αγορά, τον Παρθενώνα, το Θησείο
ήταν τριάντα κι ακόμη σπούδαζε
σ’ ονομαστά κολλέγια, διάβαζε Όμηρο

«historical continuity» ψιθύρισε
κοιτώντας τ’ αυτοκίνητα να τρέχουν
πίσω απ’ την πύλη του Αδριανού

πήγαμε προς το Ζάππειο
πήρε το μάτι μου για πολλοστή φορά
το άγαλμα του Βύρωνα, μέτρια γλυπτική

ο ουρανός, τα περιστέρια, ο ήλιος,
μου μίλησε για τα νησιά
(μόλις είχε επιστρέψει)
θυμήθηκα το Σούνιο, τη λέξη BYRON στο μάρμαρο
πάνω απ’ τη θάλασσα
«την πιο γαλάζια» – παρατήρησε – «του κόσμου»

όπως χωρίζαμε το απόγευμα τον πρόσεξα με κατανόηση:
ντυμένος κάτασπρα και να φορά σανδάλια
εκστατικός αγόραζε γλυκά του κουταλιού και κάρτες
με την Ηγησώ –για την καλή του, μου είπε