…τίναζε σχολαστικά τη σκόνη από τα ρούχα του

ξεχώριζε με την πρώτη ματιά μέσα στο πλήθος

μου θύμιζε από μακριά εσένα

ναι, ήμουν σίγουρος

μετά, χωρίς να βιάζεται

ήρθε στη στάση του λεωφορείου

κι έκατσε δίπλα μου

μ΄ άγγιζε ήδη

μόνο που έδειχνε πολύ πιο νέος

όπως θα ήσουν στα δεκαοχτώ σου

κι έκανα να του μιλήσω

όταν εκείνος μού χαμογέλασε πρώτος

ή νόμισα ότι μου χαμογέλασε

περίμενε ίσως να πω κάτι εγώ πρώτος

έμεινα να τον κοιτάζω αμήχανος

τότε μού ήρθε στο νου

μια δήλωση του Πλάτωνα

ότι δηλαδή ο έρωτας

υπάρχει μόνο στον ερώντα κι όχι στον ερώμενο

σαν να παπαγάλιζα ξαφνικά αρχαία ελληνικά

σαν να βρισκόμουν κοντά στο φωτεινό παράθυρο

που κοίταζε στην Καλντέρα της Σαντορίνης

την άνοιξη του 1983

ενώ ο διπλανός μου την ίδια στιγμή έσκυβε

να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του

κι έβηξε με δύναμη

καθώς γύρισε να με κοιτάξει ξανά

ένας βήχας βροχή ανήμερη

αίμα στην άκρη των χειλιών του

είδα ένα αυτοκίνητο να στρίβει στη γωνία

χωρίς να κόβει ταχύτητα

να πέσει πάνω μας

να μας λιώσει

 

αλλά δεν πρόλαβα.