Ἡ συναυλία εἶχε ἀρχίσει καὶ τὸ μάτι μου
Εἶχε πέσει πάνω στὴ νεαρὴ βιολίστρια
Ποὺ ἐνῶ κυμάτιζε σύγκορμη
Καὶ τὰ χέρια της εἶχαν γίνει φτερὰ
Κάποια στιγμὴ ἔβγαλε τὸ δεξί της παπούτσι
Καὶ τὸ γυμνό της πόδι χόρευε στὸ πάτωμα
Κρατώντας τὸν θεσπισμένο ρυθμὸ

Σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς συναυλίας
Δὲν ἄκουσα καὶ δὲν εἶδα τίποτε άλλο
Παρὰ τὸν χορὸ μονάχα τοῦ ποδιοῦ της
Καὶ μαζὶ τὸν ὑπόγειο σκοτεινὸ ρυθμὸ
Τοῦ πιὸ ἀπελπισμένου ἔρωτα