Αχ να μπορούσα να σε δω
έτσι για λίγο να βρεθώ στην κάμαρά σου,
όπως στα όνειρα να ‘ρθώ
και στον καθρέφτη σου να ζω με τα είδωλά σου.

Θέλω να βλέπω που πονάς
τα μεσημέρια και κοιτάς φτηνές ταινίες,
που τον καθρέφτη τυραννάς
και με κραγιόν τον γρατζουνάς κι επιθυμίες.

Κι όταν φοράς τις Κυριακές
καθώς σου χύνεται ο καφές λευκό φουστάνι
κι όταν τραντάζεσαι στιγμές
από ενοχές και πάνω κλαις απ’ το φλυτζάνι.

Θέλω να βλέπω που πονάς
τα μεσημέρια και κοιτάς φτηνές ταινίες,
που τον καθρέφτη τυραννάς
και με κραγιόν τον γρατζουνάς κι επιθυμίες.