Ήταν μια ομίχλη που κατέβαινε τη σκάλα
τη γυριστή, μήτε θεριό να πλησιάσει,
τρομακτική, ακολουθούσε ως την σάλα
κι έστεκε πίσω απ’ τον πελάτη πριν περάσει.

Κείνη δεν βάσταγε τα μάτια να σηκώσει
κι’ άξαφνα αρχίναγε ο ουρανός να χαμηλώνει,
με ψάχνει ο δαίμονας, φοβότανε καμπόσο
μα πιά, ευωδούσε την ψυχή να μη λερώνει.

Ήταν μια ομίχλη που της φύλαγε τη σκάλα
κι είχε μια λάμψη θαμπερή της υγρασίας
γλίστραγε γύρω της για κείνα και για τ’ άλλα
σκιά ιερόδουλης εν ώρα υπηρεσίας.

Κείνη δεν βάσταγε τα μάτια να σηκώσει
κι’ άξαφνα αρχίναγε ο ουρανός να χαμηλώνει,
με ψάχνει ο δαίμονας, φοβότανε καμπόσο
μα πιά, ευωδούσε την ψυχή να μη λερώνει.