Θα σε μαδήσω”

Είπε η βροχή στον θάμνο

”Μα τι σου έκανα;

Εγώ απλώς υπάρχω”

Παραπονέθηκε εκείνος

”Μπα; Λίγο το ΄χεις;”

Είπε δαιμονισμένη εκείνη

Και τον ξεμάλλιασε

***

Πάλι φθινόπωρο

Ήλθε και πάλι το φθινόπωρο

Στο άσημο χωριό μου

Κι εγώ σκυφτός το υποδέχομαι

Μέσα από φύλλα και βροχές

Ντυμένος με παραπανίσια ρούχα

Και με παραπανίσια χρόνια

Όσο κι αν προσπαθώ να φυλαχτώ

Το ρίγος του φθινοπώρου

Ολόιδιο με το ρίγος του χρόνου

Με βρίσκει και με διαπερνά

Ωθώντας με σε κόγχες σκοτεινές

Οι δρόμοι γέμισαν αγνώστους

Άνθρωποι ξένοι εντελώς

Παίρνουν τη θέση των απερχομένων

***