Τα κόκκινα απογέματα
λέω στην ψυχή μου ψέματα,
της λέω για τις αγάπες μου
και τα σκιρτήματά μου.

Για ναύτες που με εξάντλησαν
κι απ’ την πνοή μου άντλησαν
στ’ αλαργινά ταξίδια τους
μέσα στην αγκαλιά μου.

Της λέω πώς δοκιμάζονταν
στα κύματά μου σφάζονταν
κι εγώ τους ξαναχάριζα
ζωή με τα φιλιά μου.

Αθάνατα τριαντάφυλλα
του πόθου μου τα λάφυρα
μου φέρνανε οι ναύτες μου
για τα γενέθλιά μου.

Τα κόκκινα απογέματα
λες και τα βάφουν αίματα
κατάφορτη η ψυχούλα μου
από τα κρίματά μου.