Ρωτούσε, όλο ρωτούσε τα βουνά
γιατί ’ναι χιονισμένα
ρωτούσε και ξαναρωτούσε, απόκριση
δεν έπαιρνε, γνώριζαν τα βουνά
που τ’ αγαπούσε, γνώριζαν
που του άρεσε να τα πειράζει, ύστερα
ήρθαν χειμώνες βλοσυροί, κακοί χειμώνες
κι όλο ρωτούσαν τα βουνά πότε θα βρέξει,
θα χιονίσει, πότε, απόκριση
δεν έπαιρναν, μόνο έβλεπαν
τη λύπη του, ένιωθαν
την αγωνία του, είδαν

την αγωνία στο πρόσωπό του ένα πρωί καθώς
με πίκρα τ’ αποχαιρετούσε, η αγωνία
στο πρόσωπό του, πότε
θα βρέξει, κι αν
θα βρέξει, θα χιονίσει, πότε;