Μάθε απ’ τη θάλασσα, μου λέει, και μάθε
απ’ τους ανέμους, μάθε
από τον ρυθμό τους, τον θυμό τους, τη
γαλήνη τους, το κύμα, τα
ξεσπάσματά τους, σπούδασε
τον τρόπο, γύρεψε
τον δικό σου τρόπο

τον τρόπο γύρεψε, σιγούρεψε
την τέχνη σου να ελέγχεις
τη λύπη σου να ελέγχεις, τη χαρά σου, την
οργή σου, κοίτα
να μάθεις απ’ τη θάλασσα· καλά
τα έλεγε, πολύ καλά, μα ήταν ανάγκη
μεγάλη ανάγκη να βιαστώ, να τρέξω, να
προλάβω, αν θα προλάβω, ο φόβος
μεγάλος φόβος που είναι αυτός
των ημερών μου, η θάλασσα

η θάλασσα, οι άνεμοι να χάσουν τον ρυθμό τους
η θάλασσα, οι άνεμοι να χάσουν τη σοφία τους.