ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ

Θ όπως θάνατος
α όπως απόγνωση – μα τονισμένο
ρ όπως ρωγμή – και πάλι
ρ όπως ρωγμή και ρήγμα ή ρημαδιό
ο όπως μηδέν, και τέλος
ς τελικό.


ΛΥΓΜΟΣ

Αυτή η αθώα, ξεχασμένη ξύλινη κρεμάστρα, όπως όλα
τα πράγματα που αντέχουν χρόνια·

τα πράγματα που αντέχουν χρόνια
λάμπαν όταν τ' απόκτησες, τώρα κουρέλια
τώρα κουρέλια όπως τα χρόνια σου, άκου περνά
το αόρατο απορριμματοφόρο.


HAPPY END

Αχ να 'ξερε η έρμη η ζωή, αχ
να τη γνώριζε
αυτή τη λεπτομέρεια, πού
πού ακριβώς να σταματήσει, όπως το ξέρει
κάθε καλή ταινία, κάθε
καλογραμμένο μυθιστόρημα.


ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ
Δε σήκωνε κουβέντα η πινακίδα:
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
πλην τα αδέσποτα δε γνώριζαν ανάγνωση
και μπαινοβγαίναν στην πλατεία.


ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ...

Αν ήξερες, καημένη κουτσουπιά,
αυτό το κακόηχο όνομά σου
από τι στιχομάνι σ' έχει γλυτώσει.

ΜΟΝΟ ΑΝΟΔΟΣ

Μια λανθασμένη διευθέτηση
από ανιστόρητους, αφού
ο δρόμος ήταν ρέμα
στην προηγούμενη ζωή του.

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ

Με τις ακτίνες του ο ήλιος σε καρφώνει
του ¢φυγε ιώτα εν, μας έγινε εφιάλτης
ένα μικρούλι γιώτα τόσο δα

χάθηκε μες στη δίνη σκοτεινών κηλίδων.

ΤΟ ΦΩΣ

Μα όταν είπε γενηθήτω φῶς
Τον αποπήραν οι αιρετικοί, λέγαν το φως
δεν παίρνει διαταγές από κανέναν· όντως
τι φως θα είμαι εγώ, ένα προσταγμένο φως ακούστηκε
η αντίδρασή του, τίποτα δεν έγινε

και μείναν οι πιστοί στο απόλυτο σκοτάδι τους.

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2005

Τώρα που όλοι βαβυλίζουν
σκέπτομαι εκείνον τον καιρό που κάποιοι βαβυλάζαν

και τους μετέπειτα καιρούς
που όλοι απλώς βελάζαν.

ΥΨΙΣΤΕ!

Εμείς να σ' αγαπάμε, να σε προσκυνούμε,
να σε τρέμουμε
κι εσύ να μην υπάρχεις·
τι περιφρόνηση κι αυτή!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Το λέμε και το ξαναλέμε κάθε χρόνο
εδώ και δυο χιλιετίες
το επαναλαμβάνουμε με πάθος
δείχνοντας βέβαια πως ακόμα
δεν το' χουμε πολυπιστέψει.

ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΝΕΥΣΙΣ

Α´

Τώρα, τι μου ζητάς Επιμηθέα
ν' αλλάξουμε τη φύση των πραγμάτων;

Β´

Μα αν δεν τα θαλάσσωνες καημένε μου
σ' αυτήν –που γύρεψες– να κάμεις τη δουλειά
πώς θα 'σουν ο Επιμηθεύς;

(Πλάτωνος Πρωταγόρας ΙΑ´)

ΑΣΤΟΧΙΕΣ

Οδός Δάμωνος, οδός Φιντίου
δρόμοι κοντά στην Αχαρνών
παράλληλοι – ποτέ δε συναντιούνται

γιατί τους χωρίσατε;

ΣΑΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ

Φωνές ακούστηκαν στην πόλη, αντισταθείτε!
καλούσε ο Μιχάλης Κατσαρός, αντισταθείτε
ακόμα και σ' εμένα που σας ιστορώ

κι όλοι αντιστάθηκαν με λύσσα, μέχρι τέλους
μόνο σ' αυτόν που έτσι σοφά
τους ιστορούσε.


ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΙΣ
Πορφύριο θα τον πούμε αυτόν
είπε ο Λογγίνος
για να υπαινισσόμαστε διπλά
μες στους αιώνες
και τ' όνομά του το παλιό μα και την υψηλή
θέση οπού στα γράμματα τού μέλλεται.

JEAN – BATISTE POQELIN IV

Σωστά, οι βασιλείς δεν κάνουν λάθη.
Αυτός ήταν ο ταπετσιέρης Του
– αυτός που μάλλον Του εξασφάλισε
μια θέση στην αιωνιότητα.

ΒΥΘΙΣΜΑ

Βαθαίνει η νύχτα δίχως τέλος
με Διονύσιο Σολωμό.

Κ. Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω
τα σύνορα της νύχτας
απ' την άλλη νύχτα.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Μα πώς να φτάσει μια ζωή
για τόση θάλασσα.

ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΟ

[Γογ]γύλα,
σε τραγούδησε η Σαπφώ
κι ο Μάνος Χατζιδάκις!


ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
Τολμήστε το, ανθολόγοι, κι ας μην είναι
τόσο πρακτικό, τολμήστε το: γράψτε σωστά
–μόνο σωστά– τα ονόματα των ποιητών· μην τα αντιστρέφετε

κι ας ψάχνουν λίγο παραπάνω οι αναγνώστες, το κακό μικρό
παρά ένα σπαραγμένο όνομα
παρά ένα σπαραγμένο όνομα ποιητού.