«Τί ἔχεις καημένε πλάτανε
τῆς ἄνυδρης πλατείας μας
καὶ στέκεις μαραμένος
τί ἔχω κι ἐγὼ
κι ὅλο γυρίζω πίσω
στὰ ἑφτά μου χρόνια, τότε
ποὺ ὁ ἀγράμματος παππούς μου
μοῦ ἐδίδασκε τὸν ὁρισμὸ τῆς ποίησης
ἀνυποψίαστος τραγουδώντας
τὸ πλάτανο καὶ τὸν Ἀλῆ πασᾶ.»